Ik heb heel wat diverse banen gehad, en ook heel wat beleefd…

Mijn lekkere teamleider

Ooit zat ik ook een tijdje in de gezondheidszorg. Van alles wat gedaan: geestelijk en lichamelijk beperkte mensen, jong volwassene, ouderen… ik heb veel verschillende soorten mensen gezien. Als laatste zat ik in de ouderenzorg. Mijn teamleider was een gescheiden man waar de wildste verhalen vol passie over rondgingen. Hij had al diverse huwelijken achter de rug en geloofde nog heilig in de ware waardoor hij regelmatig het gesprek van de dag was. Aan aandacht geen gebrek, ondanks dat iedereen hem maar een rare vogel vond. Tja, vrouwen onder mekaar hè, dat wil wel. Zeker als het een lekker ding is. En lekker vond ik hem!

Ik moest me dagelijks enorm inhouden om niet te staan kwijlen voor hem. Hahaha, hij moest eens weten: nachten vol vurige passie over ‘m gedroomd. Dan kwam ik hem overdag weer tegen en dan ging ik nog even verder met dagdromen. Mhmhhmmmmmmm, wat een vent! Maar ja dat mochten mijn collega’s niet weten natuurlijk, ik wilde geen slachtoffer worden van de roddels. Ik had ’t al moeilijk genoeg om me staande te houden tussen die meiden. Dus deed ik net als of die man me weinig boeide…

Ik heb stilletjes zijn hele huis versierd

Van nature ben ik vrij attent als het om verjaardagen en dat soort dingen gaat, dus kon het bij hem óók niet laten om hem te verrassen toen hij Abraham zag dat jaar. Ik was zo vrij om bij zijn privé adres de boel te versieren, daar het op het werk niet gewaardeerd werd. ’s Morgens vroeg opgestaan om naar het volgende dorp te rijden waar hij woonde. Toch wel enigszins gespannen en zenuwachtig deed ik wat ik moest doen.

Ballonnen opgehangen en een leuke tekst op z’n voordeur gezet. En natuurlijk een Abraham pop erbij gezet. Pfff, niemand had me gehoord of gezien. Of vond ik dat eigenlijk niet stiekem een beetje jammer? Had ik niet stiekem gehoopt dat hij het gezien of gehoord had en dat hij naar buiten was gekomen? Mhmmmm, ik weet niet wat ik dan in mijn enthousiasme had gedaan. Zou ik hem omhelst hebben? Geheel spontaan om hem te feliciteren? Zou ik dat gedurfd hebben? En wat zou er dan gebeurd zijn? Zou hij me hebben afgeweerd of juist in de passie mee zijn gegaan? Helaas kom ik daar nooit achter, want blijkbaar had ik niet genoeg herrie gemaakt.